حمل و انتقال مصدوم

اگر حمل وانتقال مصدوم به درستی انجام بپذیرد می  تواند به مصدوم کمک کند ومیزان شدت ضایعه را کم کند واگر درست رعایت نشود می تواند ضایعات را چندین برابر افزایش دهد

عوامل موثر در انتخاب حمل مصدوم:

1. نفرات کمک کننده
2. قدرت جسمانی امداد گران
3. وزن مصدوم
4. نوع آسیب دیدگی
5. مسافت

انواع حمل های یک نفره(حمل های بدون تجهیزات)

1. حمل آغوشی:
در زمان هایی که مصدوم کم سن وسال است (وزن آن کم است) وهمچنین سرعت عمل مورد نیاز است از این نوع حمل استفاده می شود
نکته: این حمل مخصوص کودکان و نوزادان است.

2. حمل عصایی:
در مصدومینی استفاده می شود که دچار شکستگی در پا یا در مواردی که دچار شکستگی ستون فقرات شده است ولی وسیله ای برای فیکس کردن (back board )مصدوم وجود ندارد.
نحوه حمل به این صورت است که در کنار مصدوم و در سمت پای آسیب دیده قرار گرفته دست مصدوم روی گردن امدادگر قرار می گیرد با یک دست، دست مصدوم و با دست دیگر قسمت کمربند مصدوم گرفته می شود.

3. حمل کولی:
در شرایطی استفاده می شود که مسافت بسیار طولانی باشد در این نوع حمل مصدوم همانند کوله پشتی روی پشت امدادگر قرار می گیرد به نحوی که دستهای امدادگر از زیر پای مصدوم عبور کرده و دستهای مصدوم که از بالای گردن امدادگر آمده گرفته می شود.

4. حمل کششی:
در این نوع حمل مصدوم کشیده می شود 

انواع حمل کششی :

حمل یک دست ویک پا
حمل دومچ: شامل مچ دست ومچ پا
حمل از شانه
حمل با پتو وملحفه
حمل آتش نشانی: در مواردی استفاده می شود که محیط مملو از دود و گاز باشد ومصدوم بیهوش باشد.به این صورت که دستهای به وسیله باند یا هر وسیله ای که ثابت شده و به پشت گردن امدادگر می افتد و امدادگر به صورت چهار دست وپا مصدوم را از محیط بیرون می برد.

انواع حمل های دونفره

1- حمل دو مچ  2- حمل سه مچ  3- حمل چهار مچ

طریقه حمل چهار مچ:

در این حمل ابتدا با مچ دست چپ مچ دست راست را گرفته و امدادگر دیگر هم با مچ دست راست مچ دست چپش را می گیرد سپس  حمل را انجام می دهیم

حمل صندلی:

جهت انتقال مصدوم از راه پله ها و راهروهای تنگ استفاده می شود مانند فردی که دچار سکته قلبی شده ودر داخل یک راهرو تنگ قرار داردبرای انتقال مصدوم اورا روی صندلی نشانده وبه بیرون حمل می کنیم

حمل ذنبه ای (پس و پیش):

در این حمل مصدوم بر روی زمین دراز کشیده و سر مصدوم را مورد حفاظت قرار می دهیم وسپس یک امدادگر دو دست خود را از زیر دست های مصدوم عبور داده و امدادگر دوم پاهای مصدوم را

از زیر زانو به داخل پشت حمل می کند این حمل در موقعی استفاده می شود که خطر یا احتمال خروج محتویات معده وجود داشته باشد و در این حالت تکنسین یا امدادگر رو به روی مصدوم قرار می گیرد.